Razbojnička simfonija (1936)

Grupa muzičara razbojnika ukrade zlatnike od stanodavke kod koje živi gatara sa sinom i ocem. Iako je nevina, gataru uhapse zbog navodne saradnje sa bandom, a njen sin, dečak Đanino nestaje sa mehaničkim pijaninom ne znajući da su u njemu sakriveni ukradeni zlatnici. Vođa bande Galoti zvani “Crni đavo” šalje ostatak bande u potragu za dečakom, koji putuje sa pijaninom, magarcem i psom. Banditi ga namame u snežne, planinske vrhove sa željom da mu otmu plen, gde ga od smrti spašava krupni ćumurdžija i pomaže mu u razotkrivanju i hvatanju zlikovaca...

* * *

Po mnogima najčudniji britanski film nastao u drugoj polovini tridesetih godina, Pljačkaška simfonija, je definitivno i po svemu jedna velika mešavina. Kada su u pitanju glumci i ekipa filma (koji je snimljen u nekoliko jezičkih verzija) međunarodni konglomerat se sastojao od Britanaca, Nemaca i Francuza. U umetničkom smislu reč je o ranom izdanku neorealizma, sa začuđujućim “simfonijskim“ spojem slike i muzike, dok dijaloga gotovo i da nema, slično kao u počecima zvučnog filma!!! Iako je pokušaj nemačkog izbegličkog para, Fridrih Feher – Magda Sonja (poznatih iz Ljubimice guvernera iz 1927, filma o tragediji srpskog kraljevskog para 1903. godine), da napravi nešto nalik Pabstovoj Prosjačkoj operi na “britanski način“ tada bio tek delimično uspešan, čini se da je sa protokom vremena samo dobio na aktuelnosti jer se danas može “iščitavati“ na više načina.

__________

“Neobično skup projekat, Razbojnička simfonija, bila je Feherova gubitnička utopija, u koju je uložio gotovo sve što je imao. Stilski poput ekspresionističkih setova scenografa mađarskog porekla Erna Mecnera, sa senovitom fotografijom Eugena Šiftana, u kome pozicija kamere izgleda kao pojavljivanje velikog oka, ovo je, u par reči, jedan od najbizarnijih, najneobičnijih i potpuno neobjašnjivih filmova u istoriji kinematografije.“

Osterreichischen Filmmuseum katalog, 05/06, 2009.